Barkas B1000 1:43 IXO

Barkasa B1000 znają chyba wszyscy. Ten najbardziej uniwersalny enerdowski pojazd produkowany był w latach 1961 – 1991 w Karl-Marx-Stadt w zakładach VEB Barkas-Verke. Jego historia zaczyna się kilka lat wcześniej – w połowie lat pięćdziesiątych. Odradzająca się, po wojennych zniszczeniach, gospodarka niemiecka potrzebowała niewielkiego, taniego i prostego w konstrukcji pojazdu uniwersalnego mogącego przewozić niewielkie ilości towarów. Odpowiedzią na to zapotrzebowanie miał być Barkas B1000. 

Już na wstępie do dekady lat pięćdziesiątych stało się jasne, że przestarzały, przedwojenny Framo V901 musi zostać zastąpiony nową, bardziej wszechstronną konstrukcją. Początek pierwszej powojennej dekady był trudny pod wieloma względami. Niemcy ciągle nie przystosowali się do „nowego ładu” zaproponowanego im przez braci ze Związku Radzieckiego. Trudności z dostępnością surowców, niejasne ograniczenia w produkcji silników (w teorii na mocy Układu Poczdamskiego, Niemcom nie wolno było produkować niczego, co mogłoby napędzać w przyszłości czołgi?) oraz, no cóż, kaprysy decydentów radzieckich, zaowocowały powstaniem Barkasa B1000, który w znacznej części oparty był na podzespołach Warburga 311. Pierwotnie do napędu Barkasa użyto jednostki napędowej z modelu 311, ale zastosowano ją jedynie w prototypach. W modelach produkowanych seryjnie od 1961 roku zastosowano wzmocnioną, 46-konną jednostkę AVE312. Auto wyposażone było w czterobiegową przekładnię a napęd skierowano na przednią oś. 

Samochód, jak na swoje czasy, otrzymał bardzo nowoczesne, wagonowe nadwozie. Mimo niewielkich rozmiarów, zastosowanie napędu na przednią oś, umożliwiło maksymalne wykorzystanie przestrzeni. Auto posiadało ponad 6m3 przestrzeni ładunkowej, a jego ładowności wynosiła aż 1 tonę! 

Jako, że Barkas B1000 był jedynym tego typu pojazdem produkowanym w byłej NRD, znalazł on zastosowanie niemal w każdej możliwej dziedzinie lekkiego transportu. Poza klasycznym furgonem i busikiem, B1000 był także ambulansem, pojazdem pożarniczym, radiowozem, izotermą, pojazdem skrzyniowym, chłodnią, autem wojskowym, taxi, pogotowiem technicznym, a nawet samochodem kempingowym. 

W całym okresie produkcji B1000 przeszedł kilka niewielkich modernizacji, z których dwie największe to wymiana silnika na jednostkę napędową z Wartburga 353 oraz podmiana drzwi bocznych przedziału bagażowego, z klasycznie otwieranych, na przesuwne. 

Wraz z końcem ery krajów demokracji ludowej Barkas podzielił losy większości innych pojazdów dawnego bloku wschodniego. Oficjalnie produkcję zakończono w 10 kwietnia 1991 roku, a fabrykę opuściło 175 740 egzemplarzy różnych wersji nadwoziowych. Podobno Rosjanie zastanawiali się nad przejęciem całej linii produkcyjnej i przewiezieniu jej do Petersburga celem dalszej produkcji nieco zmodernizowanej wersji B1000, jednak przedsięwzięcie wiązało się z tak ogromnymi kosztami, iż zrezygnowano z niego. 

Prezentowana dzisiaj miniaturka, to model wyprodukowany przez IXO w barwach czechosłowackiej Verejná bezpečnost, czyli odpowiednika naszej Milicji Obywatelskiej. Model, jak wszystkie Barkasy z IXO, które mieliście już okazję oglądać na tym blogu, wykonany jest na bardzo dobrym poziomie. Zastrzeżenia, jak zawsze budzą grube, nieproporcjonalne lusterka i za duże klosze tylnych reflektorów. Lakier pokrywający nadwozie jest równy, nie za gruby, bez skaz. Wszystkie tampodruki nałożono równo, elementy złożono czysto i poprawnie. W modelach Barkasa z IXO zawsze podobały mi się koła, które oddają rzeczywistość i biją na łeb te, które oferuje Schuco.

Czy poleciłbym Wam tę miniaturkę? Bez zastanowienia, tak samo z resztą, jak pozostałe modele Barkasa z IXO. Swoją drogą, mnogość wersji oferowanych przez IXO i Schuco, to materiał na świetna kolekcję, nie sądzicie?