Ikarus 260 1:43 ClassicBus

Firm i wydawnictw mających na koncie miniatury Ikarusów w skali 1:43 jest kilka. Poziomem wykonania oraz jakością swoich modeli różnią się one diametralnie. Pod względem ilości produkowanych modeli Ikarusów, bez wątpienia prym w tej dziedzinie wiedzie rosyjska Советский Автобус (Soviecki Autobus), która ma w ofercie całkiem pokaźną liczbę zarówno typów, jak i odmian tych doskonale znanych w naszej części świata autobusów. 

Pod względem jakości pozostawiają one wiele do życzenia, ale posiadają jedną zasadniczą zaletę – nie są horrendalnie drogie. Większości kolekcjonerów wystarcza poziom oferowany przez Советский Автобус i jest to zrozumiałe, bo modele są możliwie dostępne, niezbyt drogie i występują w wielu odmianach kolorystycznych.

Ciekawe, że te same modele trafiły na zachodni rynek pod szyldem nieodżałowanej Premium Classixxs. Cóż, gumowe lusterka, plastikowe wycieraczki, taki sobie montaż, toporne wnętrza oraz… wysoka cena, może i pozwoliły właścicielowi znaku towarowego nieco zarobić, ale ani to już Premium, ani Classixxs. 

Ciut niżej od wspomnianego Sovieckiego Autobusa, plasuje się gazetowa seria Наши Автобусы (Nasze Autobusy) wydawana nakładem Modimio w Rosji, w której znalazło się kilka Ikarusów żywcem wydartych z Советский Автобус.  Jakość jest porównywalna, ale miast pudełka klient dostaje blister i losową jakość montażu. Wydawnictwo działa dokładnie jak nasze DeA i sadzę, że jest doskonale znane naszym rodzimym kolekcjonerom. 

Jakiś czas temu na zachodzie wychodziła seria z autobusami zatytułowana Autobus&Autocars De Monde, w której znalazł się, jeśli dobrze pamiętam tylko jeden Ikarus i był to model 66. IXO idąc za ciosem wypuściło dokładnie tę samą miniaturę (różniła się jedynie kolorem) w wersji gablotkowej. 

Prócz wymienionych na rynku istnieją jeszcze manufaktury ModelPro i Vector-Models, które w niewielkich ilościach produkują lub produkowały kolejno modele 211 i 260/280. O ile ModelPro wypuszczając swoją 211stkę potwierdził, że modele niskonakładowe mogą zachwycać poziomem wykonania, o tyle ulepy Vector-Models pozostawię bez komentarza. 

Na tym zasadniczo można by zakończyć wyliczankę. Można by, gdyby nie jeszcze jeden producent, który stoi za najlepszymi, najładniej wykonanymi i odwzorowanymi modelami Ikarusów, pozostawiając wszystkich wymienionych wyżej daleko w tyle. Mowa oczywiście o rosyjskim ClassicBus, który wyspecjalizował się w produkcji wysoce detalizowanych modeli autobusów głównie radzieckich z pewnym wyjątkiem. Tymże wyjątkiem był oczywiście Ikarus. ClassicBus miał w swojej ofercie kilkanaście modeli Ikarusów w różnych wersjach kolorystycznych w tym klasyczne 55, 250, 256, 260, 280 i 556. Produkty ClassicBusa mimo wysokiej ceny rozchodziły się w zaskakującym tempie i teraz większość z nich dostępna jest jedynie w drugim obiegu, chociaż przeczytałem niedawno, że producent zapowiada wznowienia produkcji niektórych wyprzedanych już modeli. 

Jednym z takich hitów sprzedażowych był klasyczny Ikarus 260 znany niemal ze wszystkich republik byłego Związku Radzieckiego oraz państw dawnego Bloku Wschodniego. Któż z obecnych czterdziestolatków (i starszych oczywiście) nie zakosztował jazdy tym niesamowitym pojazdem? Któż z nas nie stał tuż za przedziałem kierowcy przyglądając się jak ten, wg tylko sobie znanego klucza, zmieniał biegi? Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że zmiana biegów w Ikarusie, dla niewtajemniczonego obserwatora pozbawiona była logiki i wyglądała z boku, jak mieszanie metrowym drążkiem jakiejś piekielnej mikstury w kotle. Wreszcie, któż nie zachwycał się finezyjnym ruchem jednego palca przesuwanego po klawiszach otwierania drzwi, wprawiającym w ruch przeraźliwie głośne drzwi harmonijkowe? Eh, to naprawdę było ekscytujące, zwłaszcza jak miało się kilka, lub kilkanaście lat. Odrębnym zagadnieniem była podróż na przegubie, ale o tym może opowiem przy innej okazji. 

Wróćmy jednak do prezentowanej dzisiaj miniatury Ikarusa 260, który nie owijając w bawełnę, jest po prostu piękny. Model zachwyca zarówno poziomem odwzorowania jak i montażu. ClassicBus na wstępie zdaje się krzyczeć, że nie ma tutaj miejsca na półśrodki, że niedoróbki, uproszczenia, to nie ta liga. Produkt ClassicBusa ma satysfakcjonować w każdym calu, tak by klient otrzymywał model, który wart jest swojej ceny bez cienia wątpliwości. I tak właśnie jest. Wystarczy spojrzeć na lakier, na bryłę, która nie pozostawia złudzeń, że przed sobą definicję, do której porównywane będą wszystkie kolejne modele Ikarusów pojawiające się na rynku. Warto spojrzeć na okna, w które idealnie wpasowano oszklenie, dzięki czemu udało się uniknąć efektu zagłębienia okien, lub koszmarnie grubych słupków tak, jak ma to miejsce w modelach Sovieckiego Autobusa czy wydawnictwach gazetowych. Wspaniale odtworzono wnętrze, w którym poza klasycznym układem siedzeń, znalazło się oświetlenie na podsufitce, wszystkie uchwyty, a nawet klapy w podłodze umożliwiające dojście do przedziałów mechanicznych. Wnikliwy obserwator z pewnością nie przeoczy mnogości uszczelek, listew oraz drobnych detali podnoszących walory estetyczne modelu. 

Wszystko, co mógłbym napisać w podsumowaniu właściwie powiedziałem już wyżej. Trudno mi znaleźć w Ikarusie 260 ClassicBus jakieś mankamenty, może jedynie bolce kierunkowskazów mogłoby być jakoś lepiej zamaskowane? Trudno także porównywać tę miniaturę z pokazywaną jakiś czas temu miniaturą Sovieckiego Autobusa, bo to zupełnie inny model. Pozostaje mi zaprosić Was go galerii, i mieć nadzieję, że po obejrzeniu zdjęć modelu podzielicie się swoimi wnioskami na jego temat.