Uaz 469B 1:43 IST Models

Terenowy Uaz 469B to dziś samochód w pełni zasługujący na miano kultowego. Prosta i bardzo wytrzymała konstrukcja produkowana przez ponad trzydzieści lat, była trzonem floty lekkich pojazdów terenowych Układu Warszawskiego. Uaz 469B udział w niemal wszystkich konfliktach zbrojnych w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Po rozpadzie Związku Radzieckiego praktycznie po dziś dzień pozostaje jeszcze na wyposażeniu wojsk wielu republik poradzieckich i państw Bliskiego Wschodu.

Historia Uaza 469 zaczyna się już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. W 1958 roku zbudowano pierwszy prototyp, oznaczony symbolem 460. Samochód był bardzo prosty i toporny, a z wyglądu przypominał nieco amerykańskiego Jeepa. Przez kolejnych czternaście lat modyfikowano i przeprojektowywano konstrukcję samochodu. Pierwszy seryjny Uaz 469 opuścił fabrykę 15 grudnia 1972 roku. Oficjalnie samochód zastąpić miał wysłużonego Gaza 69 jednak konstrukcyjnie oba samochody były niemalże bliźniacze.

Uaz 469 napędzany był 4-cylindrowym, 2,5litrowym silnikiem benzynowym o mocy 70KM. Według danych producenta, samochód rozpędzał się do 120km/h, a „setkę” osiągał w niecałe 40 sekund. Co ciekawe, rosyjskie źródła podają często, iż w cyklu mieszanym samochód spalał mniej paliwa aniżeli podczas jazdy autostradą. Uśredniony apetyt na paliwo zamykał się w granicach 15l. Z racji ogromnego zainteresowania zarówno wojska, służb mundurowych oraz cywilnych, samochód produkowano w kilku fabrykach. Poza głównymi zakładami Uaz w Uljanowsku, Uaz 469 produkowany był w Niemczech, Azerbejdżanie, Wietnamie, na Kubie i Ukrainie. Większa część produkcji trafiała na wyposażenie armii państw Układu Warszawskiego oraz państw sojuszniczych. Produkcję Uaza 469 zakończono oficjalnie w 2003 roku.

Model, który widzicie na zdjęciach jest w mojej kolekcji już od bardzo dawna. Samochodzik pochodzi z serii Kultowych Aut Peerelu, której chyba już nikomu nie trzeba przedstawiać. Bez wątpienia Uaz 469 był jednym z lepszych modeli tejże kolekcji. Ładnie odwzorowana bryła pokryta jest lekko zmatowionym, równym lakierem. Ładnie zrobiony jest brezentowy dach, na którym znalazły się imitacje klamer i pasków mocujących. Model posiada plastikowe wycieraczki, które w tym konkretnym przypadku prezentują się naprawdę dobrze. Szczerze mówiąc trudno znaleźć jakieś mankamenty. Modelik jest dokładnie taki, jaki był jego odpowiednik w rzeczywistości – prosty i solidny. W tym konkretnym przypadku nie widzę potrzeby wymieniania go na wersję gablotkową. A Wy, co myślicie?