Chevrolet Impala 1:43 Spark

Druga generacja Chevroleta Impala weszła na rynek w 1959 roku. Przyjmuję tutaj oczywiście, iż pierwszym modelem o tej nazwie był Chevrolet Bel Air Impala, gdzie nazwa Impala, była wyznacznikiem wyższej, bardziej ekskluzywnej wersji wyposażeniowej. Samochód w stosunku do swojego poprzednika został całkowicie przeprojektowany. Wóz otrzymał zupełnie nową płytę podłogową, która spowodowała, że nowa Impala była nieco większa i cięższa aniżeli samochód pierwszej generacji.  

      Pojazd zachował najbardziej rozpoznawalny element z poprzedniego modelu, czyli tylne skrzydła, które w drugiej generacji znacznie powiększono i jeszcze bardziej wystylizowano. Pod nimi umieszczono duże klosze reflektorów w kształcie kropli. W przedniej części pojazdu znalazły się podwójne zespoły lamp oraz charakterystyczne wloty powietrza, tuż pod maską. Mimo, iż jak wspomniałem przyjmuje się, że wóz z roku modelowego 1959 – 60 jest drugą generacją Impali, to tak naprawdę dopiero wówczas stała się ona osobnym modelem wyzbywając się skoligaceń z Bel Air. W ofercie natychmiast znalazł się czterodrzwiowy sedan, dwu- i czterodrzwiowy hardtop oraz kabriolet. Hardtopa i sedana nie należy mylić, ponieważ samochody te różniły się od siebie konstrukcją i kształtem dachu oraz tylnej szyby. 

     Standardową jednostką napędową, jaką montowano w Impali był 185-konny silnik benzynowy w układzie V8 i pojemności 4,6l. Opcjonalnie klient mógł zamówić auto z nieco mniejszym silnikiem o pojemności 3.9l lub większym o mocy 315 KM i pojemności 5.9l. Na wyposażeniu Impali znalazły się m.in. zupełnie nowe, sześciostopniowe regulowane fotele, podłokietniki zarówno z przodu i z tyłu, zegar elektryczny, osłony przeciwsłoneczne, oraz „Speedminder”, czyli strażnik prędkości, który po ustawieniu na żądanej wartości, sygnalizował brzęczkiem przekroczenie zaprogramowanej szybkości. 

      Bardzo atrakcyjna była także deska rozdzielcza, na której pod wyprofilowanymi kapturkami znajdowały się indywidualnie osadzone wskaźniki z centralnie umieszczonym dużym prędkościomierzem. Na środkowej części konsoli umieszczono zegar. Łącznie w trzech fabrykach w St.Louis, Baltimore oraz South Gate, wyprodukowano 490 tysięcy egzemplarzy Chevroleta Impala.  W roku 1960 auto przeszło gruntowny facelifting, jednak nowy wizerunek Impali oraz kilka nietrafionych zabiegów marketingowych nie powtórzył sukcesu swojego poprzednika. Warto jeszcze nadmienić, iż na podzespołach Impali powstawały takie modele Chevroleta jak: Biscayne, Bel Air, Brookwood, Parkwood, Kingswood, Nomad, El Camino oraz Pontiac Catalina. 

Model, który możecie oglądać na poniższych fotografiach to samochodzik sygnowany logiem, specjalizującej się w modelach żywicznych, wytwórni Spark. Wytwórnia ta kolekcjonerom doskonale znana jest z wysoce detalizowanych i pieczołowicie odtwarzanych modeli głównie samochodów sportowych, jednak miała ona w swojej ofercie kilka przepięknych amerykańskich klasyków. Są one już dziś trudno dostępne, ale mi udało się zdobyć jeden z nich. 

  O Impali ze Sparka marzyłem od bardzo dawna. Kiedyś zupełnym przypadkiem znalazłem ją w ofercie jakiegoś polskiego sklepu, ale zwyczajnie nie było mnie na nią stać. Z czasem modele się wyprzedały i spotkanie ich u zachodnich dystrybutorów praktycznie graniczy z cudem. Pozostają serwisy aukcyjne lub… rosyjskie sklepy, w których nadal można je kupić. Być może ze względu na ich cenę. Dzięki pomocy zaprzyjaźnionego kolekcjonera w moim zbiorze znalazła się piękna Impala sygnowana logiem Spark. 

Na początku powiem o jej bolączkach, bo jako klasyczna żywica takowe posiada. Kto zbiera żywice, lub czytał wpis o El Camino, wie o odklejających się listwach. Na szczęście listwy udało się przykleić i mogę z dumą zaprezentować Wam ten piękny model. To byłoby na tyle w kwestii mankamentów. Więcej ich po prostu nie ma. Nie sposób napatrzeć się na genialnie odtworzoną bryłę pokrytą wspaniałym metalicznym lakierem. Pigment dobrano bardzo precyzyjnie, co pozwoliło uniknąć efektu zabawkowości. Biała farba pokrywająca dach oraz tylne partie pojazdu również położona jest idealnie równo. W modelu zadbano o bardzo staranne odtworzenie wnętrza, które stosownie do koloru nadwozia pomalowano na jasną zieleń. Pięknie prezentują się wszelakie listwy zarówno te wokół okien oraz te ozdobne, logotypy oraz kołpaki. Tylne reflektory wykonano z przezroczystego, barwionego plastiku, na który nałożono efektowną fototrawioną siatkę. Naprawdę, nawet gdybym chciał się czegoś przyczepić, to nie mam czego. Być może moja ocena jest subiektywna, ponieważ model ten stanowił dla mnie swoisty „must have”, do którego droga była naprawdę długa. Liczę jednak, że w komentarzach wyrazicie swoją – obiektywną ocenę tego modelu. Zapraszam serdecznie do galerii.