IFA W50L ADK 1:43 Ist Models/Atlas

     Bohaterem dzisiejszego wpisu będzie ciekawy modelik Ify W50L z zabudową… no właśnie dźwigu czy żurawia? Skąd pytanie? Będąc ostatnio na giełdzie kolekcjonerów modeli samochodów w Warszawie jeden z kolegów uświadomił mnie, iż cyt: „Dźwigiem możemy co najwyżej wjechać z parteru na trzecie piętro, wszystko co ma koła to żuraw”. Przyznam się, że jako humanista z natury i wykształcenia, nigdy nie zgłębiłem natury tego technicznego zagadnienia. Przyjmijmy jednak jako pewnik, iż mamy do czynienia z żurawiem. 

      Otóż, sam model pewnie znany Wam jest z kilku serii gazetowych ukazujących się głównie na zachodzie Europy, oraz gablotkowych wydawanych przez producenta Ist Models. Naliczyłem pięć wersji obecnie dostępnych na rynku. Biało-zielonkawą i zieloną w malowaniu NVA wydane przez Ist Models w gablotkach, oraz żółtą, niebieską i prezentowaną dzisiaj – czerwoną. Niebieską mogliście oglądać już na łamach mojego bloga. Czerwona Ifa to o tyle ciekawe wydawnictwo, że pojawiło się ono w serii testowej niemieckiego oddziału wydawnictwa Atlas Editions, jako przedsmak serii skupionej głównie właśnie na Ifie. Trudno określić czy seria miała dotyczyć tyko samej Ify W50, ale wiele na to wskazywało. Niestety, nigdy nie ujrzała światła dziennego. Szkoda, bo z pewnością byłaby to nie lada gratka dla miłośników marki, do których i ja się zaliczam, oraz pojazdów dawnej Niemieckiej Republiki Demokratyczniej. Nie mniej jednak, dzięki temu wydawnictwu na rynku pojawiła się ciekawa alternatywa dla ogólnie dostępnych wydawnictw gablotkowych. 

    Model, generalnie niewiele różni się od swoich zarówno gablotkowych jak i gazetowych braci. Różnicą podstawową odróżniającą Ifę od wydawnictw Ist Models jest brak barwionego wnętrza oraz plastikowe wycieraczki. Z tego, co mi wiadomo, w wersjach gazetowych jedynie niebieska Ifa posiadała barwione wnętrze. Nie jest to różnica znacząco wpływająca na odbiór modelu. Zwłaszcza że, niebieska mogła się już po prostu opatrzyć.  Model złożony jest prawidłowo, czysto, trudno mu zarzucić cokolwiek w kwestii montażu. Producent tradycyjnie zamontował w modelu za małe opony oraz całkowicie pominął kwestię olinowania żurawia. Szkoda, zwłaszcza że, nawet w budżetowych modelach samochodów oferowanych obecnie przez Rosjan, olinowanie się pojawia. Jakie, widzieliśmy przy okazji wpisu o AK75B, ale szacunek należy się za to, że w ogóle jest. Zapraszam serdecznie do obejrzenia zdjęć i pozostawienia komentarza pod wpisem.