AK 75B (Ził 130) 1:43 Автоистория (АИСТ)

     Żuraw samojezdny AK 75 oraz AK 75B to najpopularniejszy pojazd tego typu w Związku Radzieckim i państwach związanych z byłym Blokiem Wschodnim. Pierwsza wersja montowana na podwoziu Ziła 164 produkowana była od 1961 roku. Od roku 1962 z taśmy produkcyjnej zjeżdżały żurawie zabudowane na podwoziu Ziła 130. Obie wersje produkowane były równolegle do roku 1964. Prosta, niezawodna konstrukcja dźwigu spowodowała, że zestaw ten znalazł szerokie zastosowanie. 

     W podstawowej wersji żuraw posiadał nośność 7,5t. Sterowany był tylko i wyłącznie przy pomocy przekładni mechanicznych i pneumatycznych. Podpory, rozkładane były ręcznie. W początku lat sześćdziesiątych AK 75 i 75B był konstrukcją bardzo nowoczesną, posiadającą m.in. sygnał alarmowy ostrzegający o przeciążeniu, przeciwwagę, oraz możliwość przedłużenia ramienia poprzez montaż wkładki centralnej, co pozwalało wydłużyć ramię żurawia z 7,5 do 12 metrów. Wersja 75B produkowana była do roku 1969, kiedy to zastąpiona została kolejnym modelem oznaczonym symbolem AK 75VM.
        Model, który widzicie na zdjęciach to produkt rosyjskiej AutoHistorii (Aist), która jak już nie raz wspominałem, stanowi tańszy odpowiednik Start Scale Models. Nie udało mi się załapać na piękny modelik sygnowany logiem wspomnianej SSM, toteż muszę zadowolić się jego budżetową wersją. A jaka ona jest? No cóż, skłamałbym, mówiąc, że idealna. Jak coś jest budżetowe to wiadomo, że ograniczono cenę kosztem jakości. Na pierwszy rzut oka widać, że jednym z uproszczeń jest olinowanie, które w przypadku modelu Aist stanowi zwykła, niekoniecznie starannie założona nitka, nawet nienawinięta na bębny. Wystarczy, że spojrzycie na zdjęcie i wszystko w temacie stanie się jasne. Plusem, jest barwione wnętrze szoferki, w którym znalazł się nawet zestaw wskaźników. Dla równowagi, żeby nie było zbyt kolorowo, zamontowano plastikowe, ohydne wycieraczki. Sama zabudowa, a konkretnie platforma, na której zamontowano maszynę żurawia, to nic innego, jak jeden niemalowany kawał plastiku. Niestety nie prezentuje się zbyt okazale. Skłamałbym jednak, gdybym powiedział, że modeli mi się nie podoba. Przeciwnie, jego obecność w mojej kolekcji, mimo wszystkich jego mankamentów, naprawdę mnie cieszy. Dlatego jego ocenę pozostawiam Wam.