Gaz 21 Wołga 1:43 DeA/IST Models

Gaz 21 Wołga produkowany był w zakładach GAZa w Gorkim od 1956 do 1970 roku. Prace nad następcą wysłużonej M-20 Pobiedy rozpoczęły się w 1951 roku pod kierownictwem inżyniera A.Lipharta, jednak ostatecznie za projekt nowego auta odpowiadał A.Niewzorowow.  Już z końcem 1953 roku gotowy był pierwszy projekt samochodu. W celu uproszczenia procesu konstrukcyjnego część elementów nowej Wołgi pochodziło z przestarzałej Pobiedy. 

Auto różniło się jednak znacznie od swojego poprzednika. Samochód otrzymał przede wszystkim nowe, większe nadwozie typu sedan. Po raz pierwszy w radzieckim samochodzie zastosowano panoramiczne, gięte szyby, zakładano montaż lżejszej jednostki napędowej, cichego mostu tylnego oraz automatycznej skrzyni biegów. Stylistycznie nowy Gaz 21 do złudzenia przypominał amerykańskie samochody i nie odstawał od ówczesnej mody stylistycznej. Dopatrywano się podobieństwa do Forda Mainline, jednak nowy projekt Gaza miał zdecydowanie bardziej dynamiczną sylwetkę. Autorem projektu nadwozia był Lew Jeriemiejew. Problemy z dostawą niektórych elementów oraz niedostępnością oleju przekładniowego do automatycznej skrzyni biegów, opóźniły wprowadzenie samochodu do produkcji seryjnej. Mimo, iż podaje się 1956 rok, jako oficjalne rozpoczęcie produkcji Gaza 21, to faktycznie ruszyła ona dopiero w marcu roku następnego. Samochód był w swoim czasie jedynym autem klasy średniej na radzieckim rynku i mimo dość wysokiej ceny, fabryki nie nadążały z produkcją. Przeciętny obywatel miał oczywiście możliwość zakupu Wołgi, jednak wiązało się to z długim, nierzadko kilkuletnim, oczekiwaniem w kolejce. Pierwszeństwo mieli oczywiście prominentni politycy i urzędnicy oraz wszelkie organizacje. Ci pierwsi z resztą bardzo szybko upatrzyli sobie Wołgę, jako podstawowy pojazd urzędników niższego i średniego szczebla. 

Model, który widzicie na zdjęciach to oczywiście doskonale znana Wołga z serii Kultowych Aut Peerelu. Samochodzik, jak widać, mimo upływu czasu nadal trzyma się nie najgorzej. Jako, że jest to wersja gazetowa, modelik uproszczono do niezbędnego minimum, jednak mimo to, prezentuje się całkiem przyzwoicie. Bolączką modeli IXO jak wiemy jest lakier, tak i w tym przypadku model pokryty jest miejscami mikroskopijnymi pęcherzykami, których pewnie z czasem zacznie przybywać. Cóż, trudno wymagać więcej od gazeciaka. Nie mniej jednak, modelik nadal nie przestał mi się podobać i zapewniam, ze w gablotce prezentuje się naprawdę dobrze. Zapraszam zatem do galerii.