Audi RS6 Avant 1:43 Minichamps

     Pamiętacie co Zygzak McQueen zrobił z nawierzchnią drogi w Chłodnicy Górskiej ciągnąc za sobą zerwanego z cokołu Forda T? To samo Audi RS6 robiło z asfaltem przy wciśniętym pedale przyspieszenia. Zdzierało go moi drodzy do gołej ziemi, do piachu, do... warstw geologicznych, których nie jestem w stanie nazwać bo za mało mojej szkoły. Wilk w owczej skórze, czyli Audi RS6 C5 zadebiutowało w 2002 roku. Samochód konstrukcyjnie oparty był na seryjnej wersji modelu A6 C5, wyposażono go jednak w znacznie mocniejsze jednostki napędowe.

     Podstawowym silnikiem montowanym w RS6 była 4,2 litrowa jednostka w układzie V8 o mocy 450KM. Pojazd osiągał prędkość maksymalną 250 km/h. Na życzenie klienta w samochodzie mógł zostać zamontowany silnik o mocy 480KM, który pozwalał rozpędzić auto do 280 km/h. Zarówno z jednym jak i drugim silnikiem Audi RS6 osiągało prędkość 100 km/h w 4,6 sekundy. Samochód dostępny by w dwóch wersjach nadwoziowych – sedan i kombi (Avant). Produkcję modelu RS6 C5 zakończono w 2004 roku. Dziś samochód ten stanowi obiekt pożądania kolekcjonerów i fanów mocnych wrażeń. Również u mnie nie mogło obejść się bez tej wspaniałej maszyny. Moja co prawda to skala 1:43, ale wywołuje mnie rumieniec podobnie jak oryginał. To wspaniałe autko wyprodukowała firma Minichamps, a trafiło ono do mnie w sumie dzięki kumulacji zbiegów okoliczności. Znalazłem je w serwisie aukcyjnym, gdzie okazało się, że pochodzi z kolekcji zbieracza z uczęszczanego przeze mnie forum. Mało tego, redukujący swój zbiór kolekcjoner mieszka dosłownie rzut kamieniem ode mnie. Po wymianie wiadomości, wiedziałem już, że Audi będzie moje. Z dumą mogę więc zaprezentować Wam ów wspaniały modelik.  Jak już wspomniałem moje Audi RS6 pochodzi ze stajni Minichamps, a to najczęściej wystarczający powód by mieć pewność, że model nie zawiedzie. Tak jest i tym razem. Wspaniała bryła pojazdu osadzonego na nieco obniżonym zawieszeniu, pokryta wyważona warstwą czerwonego lakieru, robi piorunujące wrażenie. Doskonałe detale, logotypy i RS-owskie smaczki powodują, że niemal słychać ryk 480-konnego silnika, a w powietrzu unosi się swąd palonej gumy. Naprawdę trudno znaleźć w modelu jakikolwiek mankament, bo najzwyczajniej w świecie ich nie ma. Całości dopełnia pięknie odwzorowane wnętrze pojazdu, które mam nadzieje, również udało mi się pokazać na zdjęciach. Zapraszam zatem do obejrzenia mojego, małego, czerwonego diabła, który tylko na fotografiach wygląda tak niepozornie.